Yıllarla birbirini kovalayan gecelerle bir insanın yaşaması mümkün değildi.Gelişmiş teknolojiyle yaşamayı sürdüren insanoğlunun birçoğu galakside bulunan gezegenlere göç ettiler.Bu göç tam 25 yıl sürdü.İlk zenginler göç etti.Fakat insan neslinin devam edebilmesi için her durumda olan insanı aldılar.Neredeyse Dünya'da hiç kimse kalmamıştı.Fakat bir aileyi unuttular.Calvin Ailesini...
Calvin ailesi dört kişilik bir aileydi.Bir kız,bir oğlan ve anne babadan oluşan çekirdek bir aile...Ailenin ferdi olan kız çocuğu henüz yirmi yaşındaydı ve adı Loly'di.Loly aileden çok farklı bir yapıya sahipti.Güneş enerjisinden yararlanamayan bu aile,NASA'nın terkettiği eski şirketine giderek depoda muhafaza edilen konserve güneş enerjisinden yararlanıyordu.Loly birbirini kovaladığı gecelerin birinde sokağa çıktı ve gıda almaya gitti.Sokaktan birinin geçtiğini gördü.Ya babası ya da erkek kardeşi James'in olduğunu düşünüyordu.Arkasından ''Hey James!!!''diye bağırarak koştu.Arkasından koşturduğu kişi sağ ara sokağa girdi.Salise ardından,aynı sokağa istikametini verdi fakat sokakta hiç kimse yoktu.Loly'in olağanüstü merak ve cesareti ısrarını sürdürüyordu.Sokağa dikkatini vermeye ve seslenmeye devam etti.Karşısına çıkan kişi James değildi.İnsana benzeyen bir varlıkKulak memeleri uzun,1.90 boylarında,sıradışı insandan ufak birkaç farklarla ayrılan bir varlıktı.Loly durdu ve sordu;
-Hey sende kimsin?Dünya'da bizden başka kimsenin olmadığını sanıyordum ?!
dedi.
Karşısındaki varlık hiç konuşmadı.Loly'e eğildi ve elini yavaşça yanağına yaklaştırdı.Ufak dokunuşlarla sevdi Loly'i.Loly biraz ürkmüştü doğrusu fakat bozuntuya vermedi.O an gözlerini sımsıkı kapattı.Açtığında ise hiç kimse yoktu karşısında.O an tek yapacağı şey hızlıca koşmaktı.Loly'de aynen onu yaptı.
Korku ve endişeyle sokak gürültüsünün olmadığı sanki dilsizlerin yaşadığı dünyanın sokaklarında koşturuyordu Loly... Herşey yerli yerinde duruyordu.O 15 yıl içerisinde sanki zerre zarar gelmemişti Dünya'ya...
Loly eve geldiğinde kapıyı hızlıca açıp kapıyı kapattı.Başından geçenleri kimseye anlatmadı.Ailesi onun o durumunu görünce endişelendiler.Sorduklarında ise ''sadece koşmak istedim.''diyerek odasına çıktı.
Odasına geldiğinde,şaşkınlıkla aynanın karşısına geçti.Geçme sebebi yoktu sadece geçmek istemişti.Kendisini aynada görmesi gerektiğini düşünmüştü bir ihtimalle...Durgunlaşmış gözüken hali aslında karmakarışık bir yapıya sahipti an itibariyle...
Açık olan camını kapattı ve uyudu.
BÖLÜMÜN 2.BÖLÜMÜ GELECEK
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder